ຫວຽດນາມ

ພາຍຫຼັງໂຮມປະເທດເປັນເອກະພາບໃນປີ 1975, ຫວຽດນາມມີປະຊາກອນໄວໜຸ່ມແລະອັດຕາການເກີດສູງ. ໃນໄລຍະ 25 ປີຕໍ່ໜ້າ, ປະເທດຕົນໄດ້ມີການຫັນປ່ຽນດ້ານປະຊາກອນຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ອັດຕາການເກີດຂອງເດັກນ້ອຍໄດ້ຫຼຸດລົງ, ອັດຕາການຕາຍຂອງເດັກນ້ອຍໄດ້ປັບປຸງ, ແລະ ອາຍຸຍືນເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.

ຈຸດຫັນປ່ຽນທີ່ສຳຄັນໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນປີ 1988, ເມື່ອຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບຮອງເອົານະໂຍບາຍລູກດຽວຫຼືສອງຄົນ, ອັນໄດ້ເຮັດໃຫ້ການເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງວ່ອງໄວຂອງການໃຊ້ການຄຸມກຳເນີດ ແລະ ອັດຕາການເອົາລູກອອກ. ດັ່ງນັ້ນ, ອັດຕາການເກີດທັງຫມົດ (TFR) ຫຼຸດລົງຈາກເກືອບ 5 ເດັກຕໍ່ແມ່ຍິງໃນປີ 1979 ເປັນ 2.1 (ລະດັບການເກີດທົດແທນ) ໃນປີ 1990. ໃນມື້ນີ້, ຈໍານວນນີ້ຍັງສືບຕໍ່ຫຼຸດລົງເຖິງ 1.8, ຕ່ໍາກວ່າລະດັບການບໍາລຸງຮັກສາປະຊາກອນ.

ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ອັດຕາການເກີດແມ່ນບໍ່ເປັນເອກະພາບໃນທົ່ວພາກພື້ນ ແລະກຸ່ມປະຊາກອນ. ຢູ່ເຂດພູດອຍພາກກາງ ແລະ ເຂດພູດອຍທາງພາກເໜືອທີ່ມີຊາວເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍດຳລົງຊີວິດຢູ່, ອັດຕາການເກີດລູກຍັງສູງກວ່າອັດຕາສະເລ່ຍພາຍໃນປະເທດ. ໃນຂະນະດຽວກັນ, ໃນຕົວເມືອງຂະຫນາດໃຫຍ່ທີ່ມີກຸ່ມ, ຈີນແລະປະຊາກອນອື່ນໆ, ອັດຕາການເກີດນັ້ນແມ່ນຕ່ຳຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.

ປະຈຸບັນ, 2/3 ຈຳນວນພົນລະເມືອງຫວຽດນາມທີ່ຢູ່ໃນຊ່ວງອາຍຸການເຮັດວຽກ (15-64 ປີ), ນຳປະເທດເຂົ້າສູ່ໄລຍະປະຊາກອນທອງ (2010-2040) ແມ່ນໂອກາດສຳຄັນເພື່ອຊຸກຍູ້ການເຕີບໂຕເສດຖະກິດ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເພື່ອນຳໃຊ້ເອົາທ່າໄດ້ປຽບດັ່ງກ່າວໃຫ້ໄດ້ຫບາຍທີ່ສຸດ, ຫວຽດນາມ ຕ້ອງລົງທຶນເຂົ້າໃນການສຶກສາຄຸນນະພາບສູງ, ບຳລຸງສ້າງແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນມະນຸດ ແລະ ສ້າງວຽກເຮັດງານທຳ. ໂດຍປະເຊີນໜ້າກັບຄວາມສ່ຽງໃນໄລຍະຍາວຈາກອັດຕາການເກີດຕ່ຳກວ່າລະດັບທົດແທນ, ລັດຖະບານຫວຽດນາມພວມພິຈາລະນາດັດແກ້ນະໂຍບາຍປະຊາກອນເພື່ອປ້ອງກັນຄວາມສ່ຽງຕໍ່ການຂາດເຂີນແຮງງານໃນອະນາຄົດ.

ຂະຫຍາຍການເຂົ້າເຖິງການດູແລສຸຂະພາບຈະເລີນພັນໃນຫວຽດນາມ ແມ່ຂອງ

DKT Mekong ມຸ່ງໝັ້ນທີ່ຈະປັບປຸງການເຂົ້າເຖິງການບໍລິການສຸຂະພາບການເກີດໃນທົ່ວປະເທດຫວຽດນາມ, ຮັບປະກັນການແກ້ໄຂການວາງແຜນຄອບຄົວທີ່ມີຄຸນນະພາບສູງ ແລະ ລາຄາບໍ່ແພງຖືກຂະຫຍາຍຢ່າງກວ້າງຂວາງ.

ບັນດາຂົງເຂດສຳຄັນທີ່ແມ່ນ້ຳຂອງ DKT ດຳເນີນທຸລະກິດ:

  • ພາກເໜືອ: ຮ່າໂນ້ຍ, ຫ້າຍຟ່ອງ, ໄທ ຫງວຽນ
  • ພາກກາງ: ດ່ານັ້ງ, ກວາງບິ່ງ,ເງ້ອານ,ເທືອທຽນເຫ້ວ
  • ພາກໃຕ້: ເມືອງ. ໂຮ່ຈີມິນ, ເກິ່ນເທີ, ເບນແຈ, ວິນລອງ, ແທງຮວາ

ຜ່ານບັນດາຕົວແບບການຕະຫຼາດສັງຄົມທີ່ມີຫົວຄິດປະດິດສ້າງ, ການພົວພັນພັນທະມິດຍຸດທະສາດ ແລະ ບັນດາການແຊກແຊງທີ່ມີເປົ້າໝາຍ, DKT ແມ່ຂອງ ສືບຕໍ່ມີບົດບາດສຳຄັນໃນລະບົບນິເວດການດູແລສຸຂະພາບການເກີດຢູ່ ຫວຽດນາມ, ພ້ອມກັບການປັບຕົວເຂົ້າກັບການປ່ຽນແປງທາງດ້ານປະຊາກອນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ.

ທ່າ​ອ່ຽງ​ການ​ເຄື່ອນ​ຍ້າຍ​ຖິ່ນ​ຖານ ​ແລະ ພາບ​ລວມ​ທາງ​ພູມ​ສາດ​ຂອງ​ຫວຽດນາມ

ເປັນເວລາຫຼາຍທົດສະວັດ, ຫວຽດນາມ ໄດ້ເຫັນຄື້ນແຫ່ງການເຄື່ອນຍ້າຍຖິ່ນຖານພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ, ໂດຍພື້ນຖານມະນຸດສະທຳ ແລະເສດຖະກິດ. ການເຄື່ອນຍ້າຍພາຍໃນ-ລວມທັງການຍົກຍ້າຍຖິ່ນຖານຈາກຊົນນະບົດໄປຫາຊົນນະບົດ, ຊົນນະບົດໄປຫາຕົວເມືອງ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນການຊົ່ວຄາວ ຫຼືຖາວອນ – ຍັງຄົງເປັນກົນໄກການປັບຕົວທີ່ສຳຄັນສຳລັບຊຸມຊົນທີ່ປະສົບກັບໄພພິບັດທຳມະຊາດ ແລະ ໄພນໍ້າຖ້ວມເລື້ອຍໆ.

ເຖິງວ່າ 66% ຈຳນວນພົນລະເມືອງຫວຽດນາມ ຍັງດຳລົງຊີວິດຢູ່ເຂດຊົນນະບົດກໍ່ຕາມ, ແຕ່ຊາວໜຸ່ມນັບມື້ນັບຫຼາຍຄົນອອກຈາກບ້ານເກີດເມືອງນອນເພື່ອຊອກຫາວຽກເຮັດງານທຳທີ່ໝັ້ນຄົງ ແລະ ເງິນເດືອນສູງຂຶ້ນຢູ່ບັນດາຕົວເມືອງ. ຂະແໜງອຸດສາຫະກຳ ແລະ ການບໍລິການທີ່ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງແຂງແຮງສືບຕໍ່ດຶງດູດກຳລັງແຮງງານຈາກເຂດຊົນນະບົດ, ປະກອບສ່ວນຊຸກຍູ້ການຫັນເປັນຕົວເມືອງ ແລະເສດຖະກິດຂອງຫວຽດນາມ.

ພາບລວມທາງພູມສາດ

ສະຖານທີ່: ອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້, ຕິດກັບອ່າວໄທ, ອ່າວໂຕນກິນ, ທະເລຕາເວັນອອກ, ແລະມີຊາຍແດນຕິດກັບປະເທດຈີນ, ລາວ, ແລະກໍາປູເຈຍ.

  • ຂະຫນາດ: 331,210 ກິໂລແມັດມົນທົນ
  • ເນື້ອທີ່ດິນ: 310,070 ກິໂລແມັດມົທົນ
  • ເສັ້ນຊາຍແດນ: 4,616 ກິໂລແມັດ, ຢູ່ໃນນັ້ນ:
    – ກຳປູເຈຍ: 1,158 ກິໂລແມັດ
    – ຈີນ: 1,297 ກິໂລແມັດ
    – ລາວ:2,161 ກິໂລແມັດ

ທີ່ຕັ້ງຍຸດທະສາດ ແລະ ພູມສັນຖານທີ່ຫຼາກຫຼາຍຂອງຫວຽດນາມ ມີບົດບາດສຳຄັນໃນການ​ສ້າງຮູບແບບເສດຖະກິດ, ປະຊາກອນ ແລະ ທ່າອ່ຽງການເຄື່ອນຍ້າຍຖິ່ນຖານຂອງປະເທດ.

Cambodia

Cambodia is a predominantly rural nation with one of the most ethnically and religiously homogenous populations in Southeast Asia. Over 95% of its inhabitants are Khmer, and more than 95% adhere to Buddhism. The country’s population size and age structure underwent significant fluctuations in the 20th century due to conflict and mass casualties.

During the Khmer Rouge regime (1975–1979), an estimated 1.5 to 2 million people—approximately 25% of the population—lost their lives due to execution, starvation, disease, or forced labor. Emigration surged, and the fertility rate plummeted during this period.

Following the overthrow of the Khmer Rouge in the 1980s, fertility rates nearly doubled, returning to pre-regime levels of approximately seven children per woman. This increase was partially attributed to improved infant survival rates. However, starting in the early 1990s, Cambodia experienced a sustained fertility decline. The total fertility rate dropped from 3.8 in 2000 to 2.9 in 2010, with variations influenced by income level, education, and urban versus rural residency.

Despite declining fertility rates, Cambodia maintains a youthful population, ensuring continued population growth due to demographic momentum. Mortality rates have improved, life expectancy has increased, and contraceptive use has become more widespread. However, childhood malnutrition remains a persistent challenge. Significant disparities in health indicators exist between urban and rural regions, with rural communities facing higher poverty levels and limited access to healthcare services.

Cambodia is predominantly a country of migration, driven by the search for work, education, or marriage.  Internal migration is more prevalent than international migration, with rural to urban migration being the most common, followed by rural to rural migration.  Urban migration focuses on the pursuit of unskilled or semi-skilled jobs in Phnom Penh, with men working mainly in the construction industry and women working in garment factories.

Most Cambodians who migrate abroad do so illegally using brokers because it is cheaper and faster than through formal channels, but doing so puts them at risk of being trafficked for forced labor or sexual exploitation.  Young Cambodian men and women migrate short distances across the Thai border using temporary passes to work in agriculture, while others migrate long distances primarily into Thailand and Malaysia for work in agriculture, fishing, construction, manufacturing, and domestic service.

Cambodia was a refugee sending country in the 1970s and 1980s as a result of the brutality of the Khmer Rouge regime, its ousting by the Vietnamese invasion, and the resultant civil war.  Tens of thousands of Cambodians fled to Thailand; more than 100,000 were resettled in the US in the 1980s.  Cambodia signed a multi-million-dollar agreement with Australia in 2014 to voluntarily resettle refugees seeking shelter in Australia.  However, the deal has proven to be a failure because of poor conditions and a lack of support services for the few refugees willing to accept the offer.

Cambodia experiences high migration levels, driven by employment, education, and marriage. Internal migration, primarily rural-to-urban, is more prevalent than international migration. Phnom Penh attracts workers, with men in construction and women in garment factories.

Many Cambodians migrate abroad through informal brokers due to lower costs and faster processing, despite risks of trafficking and exploitation. Short-term migration to Thailand for agricultural work is common, while others seek jobs in Thailand and Malaysia in agriculture, fishing, construction, and domestic service.

In the 1970s-80s, Cambodia was a major refugee-sending country due to the Khmer Rouge, Vietnamese intervention, and civil war. Tens of thousands fled to Thailand, and over 100,000 resettled in the U.S. A 2014 refugee resettlement deal with Australia failed due to poor conditions and lack of support services.

Geography & Population

  • Location: Southeast Asia, bordering Thailand, Vietnam, Laos, and the Gulf of Thailand.
  • Area: 181,035 sq km (Land: 176,515 sq km, Water: 4,520 sq km).
  • Borders: Total 2,530 km (Thailand: 817 km, Vietnam: 1,158 km, Laos: 555 km).
  • Population Centers: Densely settled in Phnom Penh (2.21M, 2022), with distribution linked to the Tonle Sap and Mekong Rivers.

Ethnicity, Language & Religion

  • Ethnic Groups: Khmer (95.4%), Cham (2.4%), Chinese (1.5%), Others (0.7%).
  • Languages: Khmer (official) 95.8%, Minority languages 2.9%, Chinese 0.6%, Vietnamese 0.5%, Others 0.2%.
  • Religions: Buddhism (97.1%), Islam (2%), Christianity (0.3%), Others (0.5%).

ປະເທດລາວ

ປະເທດລາວຍັງຄົງເປັນປະເທດຊົນນະບົດ, ທີ່ມີປະຊາກອນໄວໜຸ່ມ ແລະມີການປ່ຽນແປງຢ່າງໄວວາ – ເກືອບ 55% ຂອງປະຊາກອນແມ່ນມີອາຍຸຕ່ຳກວ່າ 25 ປີ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ການພັດທະນາທາງດ້ານສຸຂະພາບ ແລະ ການພັດທະນາເສດຖະກິດ – ສັງຄົມຍັງບໍ່ເປັນເອກະພາບ, ມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນຢ່າງຈະແຈ້ງລະຫວ່າງເຂດພູດອຍ, ເຂດຊົນເຜົ່າ ແລະ ຊົນຊັ້ນລາຍຮັບຕ່ຳ.

ໃນທົດສະວັດທີ່ຜ່ານມານີ້,ປະເທດລາວມີຄວາມຄືບໜ້າຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໃນການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ, ອັດຕາຄວາມທຸກຍາກຫຼຸດລົງເກືອບເຄິ່ງໜຶ່ງ, ຈາກ 46% ໃນປີ 1992/93 ເປັນ 22% ໃນປີ 2012/13. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງຕົວເມືອງກັບຊົນນະບົດຍັງເຫັນໄດ້ຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ແລະ ໄລຍະຫ່າງລະຫວ່າງດ້ານລາຍໄດ້ກໍນັບມື້ນັບກວ້າງຂວາງ. ກຸ່ມປະຊາກອນທີ່ມີຄວາມສ່ຽງທີ່ສຸດແມ່ນຍັງເປັນຊຸມຊົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນເຂດເນີນສູງ, ເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກ, ໂດຍສະເພາະຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍ.

ແນວໂນ້ມການຈະເລີນພັນ, ສຸຂະພາບ, ແລະອັດຕາການຕາຍ

ອັດຕາການເກີດທັງໝົດ (TFR) ໃນລາວໄດ້ຫຼຸດລົງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ, ຈາກປະມານ 6 ເດັກຕໍ່ແມ່ຍິງໃນປີ 1990 ເປັນ 2.8 ຄົນໃນປີ 2016. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ນີ້ຍັງເປັນອັດຕາການຈະເລີນພັນທີ່ສູງທີ່ສຸດໃນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້. ອັດຕາການເກີດລູກແມ່ນສູງຂຶ້ນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຢູ່ເຂດຊົນນະບົດ ແລະ ເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນບັນດາຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ, ຄອບຄົວທີ່ມີລາຍຮັບຕ່ຳ, ແລະ ປະຊາກອນທີ່ມີການສຶກສາຕ່ຳ.ໃນຂະນະດຽວກັນ, ປະຊາຊົນທີ່ດຳລົງຊີວິດຢູ່ໃນຕົວເມືອງທີ່ມີລາຍຮັບສູງແລະການສຶກສາທີ່ດີກວ່າມີທ່າອ່ຽງມີລູກໜ້ອຍກວ່າ.

ເຖິງວ່າອັດຕາການຕາຍຈະດີຂຶ້ນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ, ແຕ່ປະເທດລາວຍັງປະເຊີນກັບອັດຕາການຕາຍຂອງແມ່ທີ່ສູງ ແລະ ການຂາດສານອາຫານຂອງເດັກຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ,ເຊິ່ງກໍ່ໃຫ້ເກີດສິ່ງທ້າທາຍອັນຮ້າຍແຮງຕໍ່ລະບົບສາທາລະນະສຸກ.

ເສັ້ນທາງໄປສູ່ການແບ່ງປັນປະຊາກອນ

ເມື່ອອັດຕາການເກີດ ແລະ ການຕາຍຫຼຸດລົງ, ປະເທດລາວກຳລັງເຂົ້າສູ່ໄລຍະປະຊາກອນທອງ, ເມື່ອປະຊາກອນໃນໄວເຮັດວຽກເພີ່ມຂຶ້ນ, ໃນຂະນະທີ່ອັດຕາສ່ວນຄົນເພິ່ງພາອາໄສກໍ່ຫຼຸດລົງ. ການປ່ຽນແປງນີ້ສະເຫນີໂອກາດອັນໃຫຍ່ຫຼວງເພື່ອຊຸກຍູ້ການເຕີບໂຕຂອງເສດຖະກິດໃນທົດສະວັດທີ່ຈະມາເຖິງ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ເພື່ອນຳໃຊ້ທ່າແຮງດັ່ງກ່າວໄດ້ຫຼາຍທີ່ສຸດ, ລາວຕ້ອງປັບປຸງຄຸນນະພາບຂອງການສຶກສາ ແລະ ຮັບປະກັນໂອກາດການເຮັດວຽກແບບຍືນຍົງໃຫ້ແກ່ກຳລັງແຮງງານໄວໜຸ່ມຂອງລາວທີ່ກຳລັງເພີ່ມຂື້ນ.

ເຖິງວ່າການເຂົ້າຮຽນໃນຊັ້ນປະຖົມແມ່ນເກືອບທົ່ວເຖິງ, ແຕ່ອັດຕາການອອກໂຮງຮຽນຍັງຄົງຢູ່ໃນລະດັບສູງ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຢູ່ເຂດຊົນນະບົດ. ອັດຕາການເຂົ້າໂຮງຮຽນມັດທະຍົມໄດ້ປັບປຸງແຕ່ຍັງຕໍ່າຢູ່, ແລະແມ່ຍິງປະເຊີນກັບອຸປະສັກຫຼາຍຕໍ່ການເຂົ້າເຖິງການສຶກສາ.ການແກ້ໄຂສິ່ງທ້າທາຍເຫຼົ່ານີ້ຈະເປັນກຸນແຈເພື່ອປົດລັອກຄວາມສາມາດດ້ານເສດຖະກິດ ແລະ ສັງຄົມຂອງລາວຢ່າງເຕັມທີ່.

ປະເທດລາວເປັນປະເທດທີ່ມີອັດຕາການເຄື່ອນຍ້າຍແຮງງານລະຫວ່າງປະເທດ ແລະ ການຍົກຍ້າຍຖິ່ນບ້ານເກີດເມືອງນອນສູງ, ຕົ້ນຕໍແມ່ນຍ້ອນຄວາມຂັດແຍ່ງ ແລະ ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທາງດ້ານເສດຖະກິດ. ສົງຄາມລາວ (1953-1975) ໄດ້ບັງຄັບໃຫ້ປະຊາຊົນຫຼາຍແສນຄົນອອກຈາກບ້ານເກີດເມືອງນອນ. ພາຍຫຼັງສົງຄາມຫວຽດນາມສິ້ນສຸດລົງໃນປີ 1975, ຊຸມຊົນຊົນເຜົ່າພື້ນເມືອງຫຼາຍແຫ່ງທີ່ດຳລົງຊີວິດຢູ່ເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກທີ່ຖືກທຳລາຍຈາກສົງຄາມໄດ້ຮັບການຍົກຍ້າຍໂດຍລັດຖະບານ. ຊາວລາວ 300,000 ກວ່າຄົນ ໄດ້ຫລົບໜີໄປ ປະເທດໄທ ເພື່ອຫລີກລ້ຽງ ຣະບອບ ຄອມມິວນິສ ທີ່ ສ້າງຂຶ້ນໃໝ່.

ສ່ວນໃຫຍ່ ຊາວອົບພະຍົບເຫຼົ່ານີ້, ໂດຍສະເພາະ ນັກຕໍ່ສູ້ຊາວມົ້ງ ທີ່ໄດ້ເປັນພັນທະມິດກັບກອງກຳລັງຂອງສະຫະລັດ, ຕໍ່ມາໄດ້ຖືກຍົກຍ້າຍໄປຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ໃນສະຫະລັດ. ຈໍານວນນ້ອຍໄດ້ອົບພະຍົບໄປປະເທດຝຣັ່ງ, ການາດາແລະອົດສະຕາລີ.

ແຕ່ກາງຊຸມປີ 1980 ຫາກາງຊຸມປີ 1990, ລັດບານລາວ ໄດ້ປະຕິບັດໂຄງການຍົກຍ້າຍຈັດສັນ, ຍົກຍ້າຍຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍຈາກເຂດພູດອຍທາງພາກເໜືອ ໄປສູ່ເຂດທົ່ງພຽງແມ່ນ້ຳຂອງ. ເປົ້າໝາຍຫຼັກຂອງໂຄງການປະກອບມີ:

  • ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ແລະ ປັບປຸງຊີວິດການເປັນຢູ່.
  • ເພີ່ມທະວີການເຂົ້າເຖິງການບໍລິການພື້ນຖານເຊັ່ນການປິ່ນປົວສຸຂະພາບແລະການສຶກສາ.
  • ລົບລ້າງການຖາງປ່າເຮັດໄຮ່ ແລະ ການປູກຝິ່ນ.
  • ຊຸກຍູ້ການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບປະເທດຊາດ ແລະ ປັບປຸງຄວາມປອດໄພ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຕ້ານກຸ່ມກະບົດ, ໃນນັ້ນມີກອງທະຫານເຜົ່າມົ້ງ.

ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ສໍາລັບປະຊາຊົນຈໍານວນຫຼາຍ, ການຍົກຍ້າຍຈັດສັນເຮັດໃຫ້ຄວາມທຸກຍາກເພີ່ມຂຶ້ນ, ການສູນເສຍການດຳລົງຊີວິດແບບດັ້ງເດີມ, ຄວາມບໍ່ຫມັ້ນຄົງດ້ານອາຫານແລະອັດຕາການຕາຍທີ່ສູງຂຶ້ນ. ໃນຂະນະທີ່ໂຄງການຍົກຍ້າຍຈັດສັນໄດ້ຫຼຸດລົງໃນທ້າຍຊຸມປີ 1990, ທ່າອ່ຽງການຍົກຍ້າຍເລີ່ມມີການປ່ຽນແປງ.

ປະຊາຊົນຈາກເຂດພູດອຍທາງພາກເໜືອເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍໄດ້ຍ້າຍໄປຢູ່ໃຈກາງເມືອງ,ໂດຍສະເພາະນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ,ເພື່ອຫາວຽກເຮັດງານທຳໃນຂະ ແໜງອຸດສາຫະກຳການຜະລິດ ແລະ ການບໍລິການທີ່ຂະຫຍາຍຕົວ. ຂະນະດຽວກັນ ຄື້ນແຮງງານຈາກພາກໃຕ້ຂອງລາວ ໄປສູ່ປະເທດໄທ ເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງແຮງ ເພາະປະເທດໄທ ມີໂອກາດໄດ້ວຽກເຮັດງານທຳຫຼາຍຂຶ້ນ ໂດຍມີເງິນເດືອນສູງຂຶ້ນ. ໃນປີ 2015 ຄາດວ່າ ແຮງງານລາວ ເກືອບ 1 ລ້ານຄົນ ກໍາລັງອາໃສຢູ່ໃນໄທ.

ພູມສາດ ແລະປະຊາກອນ

ທີ່ຕັ້ງພູມສາດ

  • ພາກພື້ນ: ອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້, ຕັ້ງຢູ່ທາງທິດຕາເວັນອອກສ່ຽງເຫນືອຂອງໄທ, ພາກຕາເວັນຕົກຂອງຫວຽດນາມ.
  • ເນື້ອທີ່: 236,800 ກິໂລແມັດມົນທົນ
    – ແຜ່ນດິນໃຫຍ່: 230,800 ກິໂລແມັດມົນທົນ
    – ພື້ນທີ່ນ້ໍາ: 6,000 km²
  • ເສັ້ນຊາຍແດນ: 5,274 ກິໂລແມັດ, ມີຊາຍແດນຕິດກັບ:
    – ມຽນມາ: 238 ກິໂລແມັດ
    – ກຳປູເຈຍ: 555 ກິໂລແມັດ
    – ຈີນ: 475 ກິໂລແມັດ
    – ປະເທດໄທ: 1,845 ກິໂລແມັດ
    – ຫວຽດນາມ: 2,161 ກິໂລແມັດ

ການແຈກຢາຍປະຊາກອນ

  • ພື້ນທີ່ທີ່ມີປະຊາກອນຫຼາຍທີ່ສຸດ: ສຸມຢູ່ໃນນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ, ນະຄອນຫຼວງຂອງລາວ.
  • ຊຸມຊົນທີ່ຢູ່ອາໄສຂະຫນາດໃຫຍ່: ຕັ້ງຢູ່ລຽບຕາມແມ່ນ້ໍາຂອງພາກຕາເວັນຕົກສຽງໃຕ້.
  • ຄວາມໜາແໜ້ນຂອງປະຊາກອນໂດຍລວມຍັງຢູ່ໃນຈຳນວນທີ່ຕ່ຳທີ່ສຸດໃນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້.

ອົງປະກອບຂອງຊົນເຜົ່າ (ຄາດຄະເນປີ 2015)

  • ຄົນລາວ: 53.2%
  • ກຶມມຸ: 11%
  • ມົ້ງ: 9.2%
  • ພູໄທ: 3.4%
  • ມະກອງ 2.5%
  • ກະຕອງ: 2.2%
  • ລື້ 2%
  • ອາຄາ 1.8%
  • ຊົນເຜົ່າອື່ນ11.6%

ພາສາ

  • ພາສາທາງການ: ພາສາລາວ
  • ພາສາອື່ນໆ: ຝຣັ່ງ, ອັງກິດ ແລະພາສາຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍຫຼາຍ

ສາດສະໜາ (ຄາດຄະເນປີ 2015)

  • ພຸດທະສາສະນິກະຊົນ: 64.7%
  • ຄຣິສຕຽນ: 1.7%
  • ບໍ່ມີສາສະຫນາ: 31.4%
  • ອື່ນ/ບໍ່ຮູ້ຈັກ: 2.1%.